Een script zorgt voor meer kwaliteit

Het regende licht toen ik aankwam op mijn bestemming, een miezerregen. Ik dacht: laat ik mijn jas meenemen, misschien gaat het straks harder regenen. 

Die ochtend had ik een afspraak met Elisabeth Griffioen voor een mooi gesprek. Gelukkig hebben we het grootste deel van het gesprek opgenomen voor de podcast, zodat jij het ook kunt luisteren. 

Met mijn tas vol met opnameapparatuur liep ik naar haar huis en belde ik aan. Ze buzde de deur open, op naar de derde etage. De deur stond al open en ik hoorde haar praten.

Met een kop thee erbij zaten we aan haar tafel wat te kletsen. Het was meteen al leuk en interessant, terwijl de opname nog niet eens begonnen was.

Nadat ik de opname gestart had duurde het even voordat we dezelfde flow hadden gevonden in het gesprek. Na ruim tien minuten, vanaf het moment dat ik iets zei over de YouTube-video’s van Gary Vaynerchuk en ze het niet met me eens was, werd het gesprek beter.

Gary’s methode vormt de basis van mijn manier om video’s te maken.

“Document, don’t create”

Gary Vaynerchuk

Terwijl we in gesprek waren, en vooral op de terugweg werd me duidelijk waar het aan ontbrak in mijn video’s: 
Het leveren van waarde aan de kijkers.

De video moet de tijd die de kijker eraan besteedt waard zijn. Dit past veel beter bij mij. Ik wil altijd graag kennis delen. De stelling van Gary Vaynerchuk klopt alleen als je ook waarde stopt in wat je creëert.

Dat is hoe Gary met zijn team video’s maakt: hij legt alles vast en haalt vervolgens de meest waardevolle dingen eruit. Het team maakt er daarna een verhaal van.

De video’s die ik de laatste maanden heb gemaakt bestonden uit stukjes van de dingen die ik gedurende de week deed. Er zat geen samenhangend verhaal in.

Het ontbrak aan een script.

Dat werd me duidelijk na de uitleg van Elisabeth. En ze heeft er verstand van, want ze is niet voor niets de Videovakvrouw.

De video’s maken volgens het idee van Gary is vooral gemakkelijk. Ik neem wat stukjes op en mijn zoon plakt ze aan elkaar. De stukjes zijn op zichzelf niet waardevol genoeg en tijdens de edit ontstaat er geen verhaal.

Zonder script werken lijkt makkelijker en meer spontaan.
Met een script werken lijkt meer gemaakt.

Maar een video is gemaakt. Een boek of een artikel als dit is ook gemaakt. Ik denk erover na, het heeft een begin en een einde. Ik verander de volgorde, haal stukjes weg en vul punten aan tijdens het bewerken. Als passages niet duidelijk zijn, scherpt Renée ze daarna nog een keer aan. 

Het verhaal heeft een begin, een midden en een einde.

Het script hoeft niet uitgebreid, maar wanneer ik dingen spontaan doe, ontbreekt meestal de lijn in het verhaal en is het voor de ander moeilijk te volgen.

Met een script weet ik wat ik wil bereiken. Als maker ga ik ergens naartoe en als kijker wil je mee op weg naar het eindpunt.

Het is een mooie ontwikkeling voor de video’s die ik vanaf nu ga maken. De afgelopen dagen heb ik met andere ogen gekeken naar de YouTube-video’s die ik volg. Telkens weer probeerde ik het verhaal ontdekken, het script. 

Na afloop zei Elisabeth dat het gesprek pas echt begon te lopen toen we het niet met elkaar eens waren. Natuurlijk begint dan het gesprek pas echt. Dan kan ik van haar leren. Dan kan ik horen hoe zij over dingen denkt en waarom.

Dat element, leren van Elisabeth, de gast voor deze aflevering, dat vind ik het mooiste. Ik wil graag leren van de expert die tegenover mij zit. Dat delen met de luisteraar van deze aflevering, daar word ik blij van.

Blij en vol met inspiratie nam ik afscheid van Elisabeth en liep ik naar mijn auto. Het regende gelukkig niet. De jas hing nog aan de kapstok. Twee dagen later ontdekte ik dat ik de jas vergeten was.

En de podcastaflevering? Die staat ondertussen online, Always keep the eyes moving.