Begin 2018 stond ik voor een lastige keuze: ga ik verder met vlaggen of juist met fluiten? In de eerste week van dat jaar had ik een blessure opgelopen waardoor ik een paar maanden rust moest nemen.
Deze blessure is waarschijnlijk ontstaan door overbelasting. Bijna ieder weekend van het halfjaar daarvoor was ik actief geweest als assistent-scheidsrechter op de zaterdag en als scheidsrechter op de zondag. Een wedstrijd vlaggen is vrij intensief, doordat je regelmatig vanuit stilstand moet versnellen. Doordat ik de dag na het vlaggen weer op het veld stond, kregen mijn beenspieren te weinig tijd voor herstel.
Aangezien ik het sporten leuk vind moest ik een van beide laten vallen, zodat er meer ruimte zou ontstaan voor herstel. Het vlaggen en fluiten vind ik beide leuk, dus het was een lastige keuze.
Kiezen
In het besluitproces heb ik verschillende dingen vergeleken tussen het vlaggen en het fluiten. Het vlaggen vind ik leuk omdat het gaat om wedstrijden op een hoger niveau, eerste klasse en hoofdklasse. De organisatie rondom dit soort wedstrijden is professioneler en ik geniet meer van het spel, omdat het voetbal (meestal) beter is. Je gaat als trio op pad en werkt samen in een wedstrijd.
Als scheidsrechter moet ik zelf de beslissingen nemen en krijg ik meer te maken met weerstand van de spelers in de wedstrijd. Ik ga alleen naar een vereniging en moet contact maken met de mensen bij de vereniging, zoals de voorzitter, de trainer en de assistent-scheidsrechter. Voor de wedstrijden ben ik meer in de regio en daardoor ben ik minder tijd kwijt aan het reizen.
De doorslag in mijn beslissing waren de volgende punten.
- Als assistent-scheidsrechter heb ik al heel mooie wedstrijden meegemaakt, beslissingswedstrijden, halve finales en een finale in de beker bij de amateurs.
- Door het verschil in mijn sprintsnelheid in vergelijking met die van jongere assistent-scheidsrechters is de kans klein dat ik promoveer naar een hoger niveau.
- In de rol als scheidsrechter kan ik mezelf meer ontwikkelen. Ik ben nog maar net begonnen als scheidsrechter bij de senioren.
- De juiste beslissingen nemen in het veld op basis van de regels en leren om te gaan met weerstand zijn dingen die ik goed kan gebruiken in mijn leven.
Coachrapporten voor de scheidsrechter
Om beter te worden train ik veel, volg ik workshops en leer ik de spelregels, maar het belangrijkste dat ik moet doen om beter te worden is leren waar ik moet verbeteren. Terwijl ik in een wedstrijd bezig ben maak ik veel gebruik van gewoontes: hoe ik loop, waar ik sta, wanneer ik fluit, welke disciplinaire straf ik toepas. Wanneer deze gewoontes niet goed zijn, zie ik dat zelf niet. Daarbij heb ik hulp nodig.
Hiervoor vraag ik af en toe (oud)scheidsrechters om te kijken hoe ik de dingen doe tijdens een wedstrijd. Wat gaat er goed en wat kan of moet beter?
Tijdens een wedstrijd in Kilder kwam er een scheidsrechter kijken die ik waardeer en die een aantal niveaus hoger fluit dan ik. Ik vroeg hem om mij verbeterpunten te geven na de wedstrijd. Zelf denk ik dat het allemaal best goed gaat. Af en toe krijg ik complimenten van beide teams en hun trainers.
Maandag na de wedstrijd kreeg ik zijn rapport met allerlei verbeterpunten. Bij het lezen van de vele verbeterpunten zakte mij de moed in de schoenen. Ik zag mezelf voorlopig niet promoveren. Ik ben gewoon niet goed genoeg op belangrijke punten, en ik begon me af te vragen of ik het wel in me heb om scheidsrechter te zijn.
Die avond las ik zijn rapport nog eens en keek ik naar alle verbeterpunten. Dit is precies waarom ik heb gekozen om te fluiten en niet meer te vlaggen, bedacht ik. Op deze punten wil ik mezelf verbeteren. Hij heeft een helder rapport geschreven en mij heel duidelijk teruggegeven waar ik me kan en moet verbeteren.
Het zit in mij om telkens weer te onderzoeken op welke punten ik mij kan verbeteren. Naast alles wat ik doe om fit te zijn, sneller te worden en de regels te kennen is ook een goede en eerlijke terugkoppeling van een ervaringsdeskundige belangrijk.
Met het rapport kan ik me nu de eerstvolgende wedstrijden concentreren op het belangrijkste punt dat ik moet verbeteren. Wanneer dat eenmaal beter gaat, kan ik verder met het volgende verbeterpunt.
Coachrapport voor de ondernemer
Als ondernemer denk je dat je het werk best goed doet. Je stuurt mensen aan en hebt een leuk team, je krijgt nieuwe klanten, het bedrijf groeit en je houdt winst over. Het lijkt goed te gaan, maar wat kun je verbeteren als ondernemer?
Stel, je nodigt een ervaren ondernemer uit om een paar keer per jaar met je mee te kijken. Kun je misschien een beter team bouwen door een beter gesprek te voeren tijdens sollicitaties? Kun je een betere cultuur bouwen door je eigen gedrag te veranderen? Kun je meer winst overhouden door meer omzet te verdienen? Kun je meer klanten behouden en meer nieuwe klanten werven door andere gesprekken?
Van Jack Daly leerde ik dat je altijd de verkopers in je team traint. Niet bij de klant, maar in je bedrijf, door ze met elkaar te laten oefenen in een trio. Ze helpen elkaar om betere vragen te stellen en beter te luisteren. Daarnaast ga je als ondernemer regelmatig mee met de verkoper naar gesprekken. Na een gesprek geef je elkaar feedback die je kunt gebruiken om beter te worden.
Jezelf verbeteren zonder terugkoppeling van een expert is lastig. Je kunt de theorie leren, oefenen en workshops volgen, maar je bent ruim 40% van de tijd bezig met gewoontes. Je ziet zelf die gewoontes niet, die gaan namelijk als vanzelf, je denkt er niet meer over na. Wanneer deze gewoontes je tegenwerken merk je dat zelf niet.
Ondanks het feit dat er veel verbeterpunten in het coachrapport staan en ik wat teleurgesteld was in mezelf heb ik de energie weer gevonden om aan de slag te gaan met de verbeterpunten.
Wil je dat iemand een keer met jou meekijkt in je bedrijf voor mogelijke verbeterpunten? Bel me.
