Ik heb een aantal boeken in huis liggen. Ze waren al een paar keer verplaatst van mijn kantoor naar de woonkamer en weer terug. Nadat ik er een keer doorheen had gebladerd was ik nog steeds niet begonnen met lezen.
Later deze week heb ik een nieuwe afspraak met de schrijver van de boeken, Danielle. Om het gesprek goed voor te bereiden moest ik nu wel haar boeken lezen.
Ze had me twee boeken gestuurd en ik begon in haar nieuwste boek. Dik en groot, opvallende kaft, heel mooi vormgegeven, dik papier en mooie foto’s die de verhalen ondersteunden. Het was misschien wel een goed koffietafelboek.
Nu ik er nog eens doorheen bladerde zag ik dat het boek niet eens zoveel pagina’s had en bestond uit allemaal korte verhalen. Met plezier dook ik in de verhalen over gewoontes van stammen ver van mij verwijderd en over de bedrijfsculturen heel dichtbij, waarbij ik e overeenkomsten en de verschillen ontdekte. Welke vreemde gewoontes en rituelen kunnen we gebruiken in onze eigen omgeving?
Bij twee verhalen kreeg ik een warm gevoel vanbinnen. Het eerste verhaal ging over de Maori in Nieuw-Zeeland. Je kent ze vast van de haka (video), een gewoonte vol met kracht en energie. Een veel zachtere gewoonte die ze hebben is de hongi.
De hongi is de manier waarop ze elkaar begroeten. Wil je hier meer over leren? Lees er dan over op Wikipedia. De begroeting is heel intens. In plaats van dat twee mensen een hand geven raken ze elkaar met hun gezichten, met hun voorhoofd, neus en kin. Alle drie de aanrakingen hebben een betekenis.
Stel je voor dat je dit met je klant en je medewerkers doet. Niet precies op deze manier, want dat vinden we gek, maar meer in jezelf. Echt contact maken met de ander. Elkaar aankijken wanneer je elkaar een hand geeft. Een moment nemen waarop je de ander in alle rust aandacht geeft.
Waarom dit verhaal me zo raakt? Ik merk dat ik hier nog veel kan verbeteren wanneer ik een gesprek met iemand begin. Vooral bij mensen die ik nog niet ken. Vanaf nu ga ik mensen die ik voor het eerst ontmoet direct meer aandacht geven.
Om te laten merken dat ik de ander zie, kan ik een eenvoudige vraag stellen. Het is een krachtige vraag. Tegelijk is deze vraag ook lastig om te stellen, want ik moet het juiste moment kiezen. Wanneer ik tijdens de eerste kennismaking onvoldoende aandacht heb voor de ander ontbreekt het aan vertrouwen voor deze vraag.
Wanneer er nog geen vertrouwen is, is de vraag mogelijk lastig te beantwoorden, omdat de ander het antwoord niet direct weet of omdat ze het nog niet wil delen met mij.
De vraag:
Wat heb je nodig?
Door deze vraag oprecht te stellen, met alle aandacht te luisteren en door te vragen laat ik merken dat ik alle aandacht voor haar heb. Dat ik haar zie.
Ik zie jou
Wat gebeurt er wanneer je de klant vraagt wat ze echt nodig heeft? Wanneer je alle tijd neemt om het antwoord op deze vraag duidelijk te krijgen voor jullie allebei, zodat de ander wordt gezien en gehoord?
Jij leert zoveel over de klant dat je uiteindelijk weet hoe je de klant het beste helpt. Je weet of je haar met jouw product kunt helpen of dat je misschien beter een collega kunt vragen om te helpen. Je legt de focus niet op jouw product, dienst of bedrijf, maar hebt alle aandacht voor die ander.
Wat gebeurt er wanneer je de medewerker vraagt wat ze nodig heeft? In plaats van de verbeterpunten tijdens een functioneringsgesprek door te nemen, stel je de vraag. Vraag wat ze nodig heeft om het werk leuker, de dienst beter en haar leven mooier te maken.
Laat me weten wat er gebeurt bij jou. Stuur een e-mail of bericht, of plaats een reactie hieronder. Ik ben benieuwd en lees het graag.
Bezielde organisaties ‘I see you’, was een van de mooiste verhalen die mij raakte in het boek Da’s gek. Een aanrader om te lezen. Dit boek heb gekregen van Danielle na ons gesprek. Ze heeft me niet gevraagd iets te schrijven over het boek. Ik deed het toch.
Da’s gek – Danielle Braun (Bestel via Youbedo)
Binnen een paar uur had ik het boek uit. Het tweede verhaal waar ik een warm gevoel bij kreeg is Ruzie in de tent oplossen met liefde.
